این روزها همه جا صحبت از ویروس ناشناخته و خطرناکی به نام کرونا است که اگر همه‌گیر شود می‌تواند جان صدها نفر را در ایران و هزاران نفر را در دنیا بگیرد.
کرونا واقعا خطرناک و جدی است و هدف ما از این مطلب انکار خطرناک بودن و لزوم جدی گرفتن کرونا و توجیه بعضی کوتاهی‌ها در این زمینه نیست.
ولی با یک بررسی ساده می‌توان دریافت که ویروس‌هایی به مراتب خطرناکتر از کرونا در ایران و سایر کشورها وجود دارد که چون به آنها عادت کرده‌ایم جزئی از زندگی روزمره ما شده، به راحتی آن را پذیرفته‌ایم و هیچ هراسی از آن نداریم. شاید اگر کرونا موقتی نباشد و سال‌ها به جولان‌دهی خود ادامه دهد کرونا هم به سرگذشت ویروس‌های قبلی دچار شود و بدون هیچ هراسی از آن جزئی از زندگی روزمره ما شود.
در ادامه به این ویروس‌های خطرناک می‌پردازیم.
ویروس بی‌خیالی نسبت به جان خود، خانواده و هم‌وطنان با بیش از هفده هزار کشته در سال!!!
کل آمار تلفات ویروس کرونا در دنیا به اندازه آمار تلفات دو هفته این ویروس قدیمی و مهلک در ایران نیست. به طور میانگین هر هفته ۳۲۶ و سالانه حدود هفده هزار تلفات جانی! شوخی نیست! هفده هزار خانواده داغدار در یک سال!
به این آمار رسمی پزشکی قانونی توجه کنید: فقط در سال ۹۷، ۱۷۱۸۳ نفر به خاطر ویروس خطرناک سوانح رانندگی جان خود را از دست داده‌اند و ۳۶۷۴۵۱ نفر مصدوم شده‌اند. گستره جغرافیایی مصدومان و فوت شده‌ها در همه استان‌ها، شهرها، روستاها، جاده‌ها، بزرگراه‌ها و خیابان‌های کشور است و هیچ فردی از خطر این ویروس در امان نیست.
ویروس سوانح رانندگی چند علت ساده دارد: بی‌توجهی به قوانین رانندگی و اصول ایمنی توسط رانندگان یعنی خودمان، بی‌توجهی خودروسازان به ایمنی و کیفیت خودروهایی که تولید می‌کنند، استاندارد نبودن بعضی از جاده‌ها و مسیرها.
همه موارد فوق را می‌توان در سه کلمه خلاصه کرد: بی‌خیالی، بی‌خیالی، بی‌خیالی!
اگر یک دهم این رعب و وحشتی که به خاطر ویروس کرونادر دل ما افتاده هنگام نشستن پشت فرمان ماشین همراهمان باشد درصد بالایی از کشندگی ویروس خطرناک تصادفات رانندگی کم می‌شود.
اما چرا هیچ هراسی از این ویروس نداریم؟ شاید چون به آن عادت کرده‌ایم به عنوان جزئی از زندگی‌مان آن را پذیرفته‌ایم. و شاید هم علت دیگری دارد؟
ویروس آلودگی هوا
برخی آمارها نشان می‌دهد سالانه حدود ۹ میلیون نفر در دنیا به خاطر آلودگی هوا دچار مرگ می‌شوند. در ایران ۲۹۵۰۰ نفر به خاطر آلودگی هوا در سال جان خود را از دست می‌دهند حدود ۱۵۰ هزار نفر در بیمارستان بستری می‌شوند.
با همه اینها ولی آلودگی هوا و مسئله محیط زیست در ردیف آخر دغدغه مردم، سیاسیون، نمایندگان مجلس و رسانه‌هاست. به جرأت می‌توان گفت تاکنون حتی یک مورد نمی‌توان پیدا کرد که فردی با وعده رفع آلودگی هوا و مسائل محیط زیستی با رأی مردم در ایران وارد مجلس شده باشد.
دغدغه‌های محیط زیستی همچنان سوسول‌بازی! و پز روشنفکری! محسوب می‌شود و مردم عادی توجهی به این مسائل ندارند و این موضوعات هیچ جذابیتی برایشان ندارد.
چرا؟؟؟ باز هم می‌بینیم آمار تلفات آلودگی هوا خیلی از ویروس کرونا بیشتر است؛ هم در ایران و هم در سایر کشورها. ولی به آن عادت کرده‌ایم و هراسی از آن نداریم.
ویروس نزاع خیابانی، درگیری، چاقوکشی، دعوا سر جای پارک، ناسزاگویی و…
این آمار تکان‌دهنده است: در سال ۹۷، ۵۸۰۰۷۰ پرونده نزاع در پزشکی قانونی ثبت شده است. یعنی بیش از ۵۸۰ هزار نفر در اثر نزاع دچار آسیب و جراحت شده‌اند: ۱۸۵۶۸۶ زن و ۳۹۴۳۸۴ مرد. از این تعداد ۱۰۱۲۸۱ نفر مربوط به استان تهران بوده است. درصدی از این نزاع‌ها به قتل یا جرح شدید می‌انجامد که رقم دقیق آن را پزشکی قانونی اعلام نکرده است.
اغلب این دعواها به خصوص در تهران سر جای پارک است. عامل مهم دیگر نزاع‌ها، فحش و ناسزاگویی و نثار کردن فحش‌های رکیک و ناموسی به همدیگر است.
خودتان مقایسه کنید آمار تلفات این ویروس بیشتر است یا ویروس کرونا؟! اما تا کنون دیده یا شنیده‌اید که مثلا مادری به فرزندش هنگام بیرون رفتن از خانه بگوید مراقب خودت باش با کسی دعوا نکنی. به کسی فحش ندهی. حداقل برای حفظ سلامتی‌ات هم شده فحش ناموسی نده!، عفت کلام داشته باش! به دیگران احترام بگزار. موقع رانندگی و به خصوص پارک کردن ماشین صبر و حوصله داشته باش! جدیدا یک ویروس آمده که بیش از صدهزار نفر را فقط در تهران مبتلا کرده و پای آنها را به پزشکی قانونی و بیمارستان و… کشانده و صدها نفر را کشته یا نقص عضو کرده و صدها نفر را به زندان و دادگاه کشانده است! شنیده‌اید؟!
ویروس‌هایی که مستقیما جان ما را تهدید نمی‌کند ولی به جان فکر و فرهنگ و شعور ما می‌افتد
بعضی انسان‌ها جسمشان زنده است ولی روح و روان مرده‌ای دارند. جامعه‌ها هم همین طور. ویروس‌هایی هست که مستقیما باعث مرگ انسان‌ها نمی‌شود ولی بلایی سر مردم یک جامعه می‌آورد که به مراتب خطرناکتر از ویروس‌های معمولی است.
ویروس فقر اقتصادی، ویروس فقر فرهنگی، ویروس جهل، ویروس بی‌شعوری، ویروس بی‌تدبیری، ویروس بی‌مسئولیتی، ویروس دروغگویی، ویروس خیانت، ویروس بی‌سوادی، ویروس کتاب نخواندن، ویروس قانون گریزی، ویروس خرافه، ویروس خود برتربینی، ویروس بی‌تفاوتی نسبت به دیگران، ویروس فساد، ویروس رشوه دادن و رشوه گرفتن، ویروس دسته جمعی در ورزشگاه فحش ناموسی دادن و ده‌ها ویروس دیگر از این دست.
هیچ کس از این ویروس‌ها احساس خطر نمی‌کند و تلاشی برای رفع آنها نمی‌کند. کرونا می‌آید و می‌رود. عمر کرونا حداکثر تا چند ماه دیگر است و با شروع فصل گرما از بین می‌رود ولی آنچه می‌ماند ویروس‌هایی است که سال‌ها و بلکه قرن‌هاست با ماست. به آنها عادت کرده‌ایم و جزئی از زندگی روزمره ما شده است. اگر نباشد دلمان برایش تنگ می‌شود. قاتل ماست ولی دوستش داریم!
